70 yıllık yaşantımda şöyle su gibi akan geçmişime baktığımda bilerek bilmeyerek,bilinçli bilinçsiz yapılan hataları sizlerle paylaşmak istedim. Babam lise birden terk, bir polis memuru. Annem,dedemin "kız çocuğu okuyacak sevgilisine mektup yazacak" sözüyle eve gelen öğretmeni göndermiş,ilkokul yüzü görmemiş,okuma yazmayı ben sekiz yaşlarında öğrenmiş bir ev hanımı. Babam,ilkokula başlamadan önce,kendi okumamışlığının ezikliğini,beni motive etmeye çalışmış,özellikle ilkokul ilk çağlarımda üzerime düşerek bana okuma hevesi veren bir devlet memuru. İlkokul üçüncü sınıfdan sonra mesleği gereği olsa benim üzerimde tahsilim konusunda bir etkisi olmadı. Ama on yerine dokuz alsam kızmayı ihmal etmezdi. Okuma ve tahsil hayatımda bana en etkili olmuş,ilkokul öğretmenim Melahat Özer'dir. Annem ahlaklı bir insan olmamız dışında eğitimime hiç katkısı olmadı.Çünkü kendi okuma yazma bilmiyordu. Annem,babam eğitimli olsalardı,başka bir Fuat olurdum. İlkokul,orta iki Adana. Orta üç Gaziantep. Lise bir, iki Muş. Lise son Bursa. İTÜ İstanbul. Tüm tahsil boyu,hiç bir kurs ve eğitim kuruluşundan destek almadım. Muş lisesi gibi geleceğimi etkiliyecek lise bir,iki sıraları, o zamanlar eğitim enstitüsü liseden sonra iki sene tahsil görmüş ögretmenlerden ezbere dayalı eğitim almam gelecek başarımı etkilemiştir. Hep kendi beynimde oluşturduğum okuyup adam olacağım hedefimle tüm tahsil hayatımda sınıf birincisi olmak,hiç kayıp vermeden hayata atılmaktı.Ve bunu başardım. Yaptığım hata, yaz tatillerimi ,ikinci bir lisan,spor gibi geleceğime katkı sağlayacak aktivitelerde bulunamamam olmuştur. Buda negatif yönde ailemin etkisinden. Babamla çocukluğum döneminde beraber hiç bir oyun oynamadık.Top oynuyorum diye babamın topumu kestiğini bilirim. İTÜ'ye çok zor üç gün süren imtihanla makina bölümüne 15.ci girmem,yine benim babama ısrarım sonucu İTÜ imtihan öncesi İstanbul Güven dersanesinde bir ay kurs almam etkili olmuştur. İTÜ süresinde Haziran dönemi dokuz kişiden tamamlayan, Türkiye'nin en genç makina mühendisi ünvanı alan biri olarak,bitirdiğim yüksek tahsilimi,babama yalvarmama ,hatta İngiltere'de dil okulunu bulmama,ailemin mali gücü olmasına rağmen gönderilmemem, en büyük kayıplarımdan biridir. 25 yaşında evlendim.Kendime göre iyi bir eş seçtim. Ama seçtiğim eşi,kendi aile yapı ve kültürümden seçseydim daha bir başka olurdu yaşam sevincim. Cinsiyetimizi,hangi anne babadan,hangi ülkeden olacağımızı,rengimizi, kader olarak biz seçmiyoruz ama tahsilimiz,eş,iş seçimimiz, çalışma gayretimiz,kötü alışkanlardan uzak durmamız kendi kaderimizi kendi ellerimizle belirlememiz demek oluyor. 12.Ocak.2021 Romanya -