Çocukluğumun en güzel unutulmaz Malatya anılarımı,havasının kokusunu özledim. Eski tip Malatya evi. Paşa köşkü,Sığırlık sok. Aşağı yoldan iki katlı olmasından dolayı adı Renkli apartman olan mahallemiz. Gardan paytoncuya yol tarif ederek Renkli apartman dedikmi yeterdi. Önünde kanal,Malatya diliyle arık ve bu arıkdan saka Ali dayının ayda bir sıra bize geldiğinde su govarması,bahçemizi suvarmamız. Önde küçük arkada daha büyük bir bahçe,içerde geniş bir sofa,sofaya açılan dört oda. Öne bakan iki oda iki amcamın.Arkadaki bir oda bibimin yani halamın,diğer oda erzak odası. Hem mutfak ve hem tahıl ambarı,tandır ekmegi dizi dizi,kavurma ve peynir tenekeleri. Fırın ekmeği bilinmezdi. Amcamlar,iş dönüşüTahtalı cami çıkışında arada sırada fırın ekmeği aldıklarında evde somun ekmek var diye bayram ederdik. Dedemin babannemin odası yok. Odalar neyle ısınır hatırlamıyorum. Sofanın arka bahçe çıkışında şomine cinsi bir ocak. Yemekler orda pişer. Yakıt genelde çalı çırpı. Bibim o dönemin en meşhur ekmekçi Kezibanı. Eniştem hükümet konağına tek çıkış Mücelli caddesinin hükümet konağına bakan tarafda o dönemin market cinsi en popüler bakkalın sahibi gözleri görmeyen Emir Ömer Karakuş. Bibim evlerde tandır ekmeği,bilik pişirir. Mahalleli bibimden gün almak için sıraya girerler. Ve yazları bize nefes aldıran çatı katı. Amcamlar evlenip odalarına yerleşdikden sonra bu çekirdek evde aile nüfusumuz, bibimler tek odada altı,amcamlar ikişer çocukdan sekiz,babannem ve dedem iki olmak üzere toplam on altı kişi kalıyoruz. Üstelik yaz tatillerinde bizlerin kalması caba. Büyük bibim Zahide,Gündüzbey'de. Köyün tek kasabı Mınık Hiseyin eniştemiz. Zahide bibimi önünde hayvan derisinden yayıkla tereyağı yaparken görürüdüm. Öksürüğümde tereyağı içirmişti adı yağ bibi,ekmekçi bibimin adı bilik bibi,bir de yağ bibimin büyük kızı köyümüzün ve Çırmıktı kasabamızda öğretmenlik yapan Osman Akın hocanın eşi kuş bibim. Evine yanlışlıkla giren bir serçeyi tutup bana sevdirdiği sonra serbest bıraktığı için adı kuş bibi. Babam Adana'da vali makam polisi.İlkokul birinci sınıfdan itibaren her yaz tek ulaşım aracımız kara trenle Malatya'ya dedemlerin yanına gider yaz boyu kalırdım. O kara trenin Beylerderesinden sonra hızlanıp düdüğün işte geldim Malatya diye sevinçle karışık acı acı öttürmesini hiç unutamam. Çok sevdiğim bana gözü gibi bakan babanneme,amca ve bibilerime ve canım dayılarıma kavuşma hasretiyle yanan bir çocuktum yedi yaşlarında. Annem babamdan ve benden dört yaş küçük kardeşimden ayrılmanın hasretini bir iki gün yatağımda gizli gizli için için ağlamalarımla giderirdim. Enteresan tatil dönüşümde babannemden ayrılacağımın ağıdını yapardım. Çocukluk duygusu işte. Babannem evin tek hakimi. Amcalarım Tekel fabrikasında calısıyorlar. Kazançları babannemde toplanıyor. Dedem 7 sene Yemen'de askerlik.Büyük bibim doğdukdan sonra 9 sene İstanbul. Evde hiçbir yetkisi ve kazancı olmayan gününü gün eden biri. Babannemin kasap pazarında temin ettiği kemikleri,kaynatarak combur comaat yediğimiz anılarımızı asla unutamam. Başka nelerimi unutamam Gece yarısı kalkıp tandır ekmeği için teşdide hamur ayaklamamızı,Gündüzbey'de dut kaynatıp pestil yapmamızı, Gündüzbey kanalda ve Bayrambağında çimmemizi,Çakalıkavağı üzüm bağımıza gitmemizi,annemin dayısı Mamo dayının eşşeğine binmeyi,Hurrem dayının dükkanında plastik yapma kol saati almayı, Köye gitmek ve köyde gelirken Şaben dayının otobüsünde 10 km yol gitmek için saatlerce beklediğimizi unutamam,unutamam.. BEN MALATYAMI KÖYÜMÜ ÖZLEDİM 04.Ocak.2021 Romany