Uzun zamandır köşe yazımı gönderemedim. İhmalkarlığımdan, sağlık sorunlarımdan değil okumadığımızdan, nasıl olsa okunmuyor düşüncemden. Yaratanın ilk emri oku olmasına karşı okumamakdan. Yaşamın monotonluğundan. Özellikle toplumda alışkanlık haline getirdiğimiz birinin ak dediğine diğerinin kara demesinden. Cahil insan bol bol eleştirip yapıcı eleştiri yapmamasından. Cahil insan eleştirileriyle kendini akıllı sanmasından. Okumamakdan doğan cahilliğimizle haklı haksız eleştirmelerimizden. Yaratanın aklını kullan kullanmassan sana, ve toplumun başına çirkef boca ederim demesine karşın aklımızı kullanmayarak, birilerine kiraya vererek dünyadan, ilimden bir haber serseri mayın gibi dolaşmaktan. Yaratanın işi ehline verin emrine karşın ehil olmayanlara ulufe dağıtmamızdan. Yaratanın karar vereceğiniz zaman istişare edin, kararlarınızı danışarak verin demesine rağmen bu emri yerine getirmememizden. Yaratanın bir gönül alın garibanı,fakiri,muhtacı,yetimi gözetin derken, nasıl birbirimizi yemekden. Haz ve tez duygularımızla kendi çıkarlarımızı ön planda tutarak bu milyar kere milyar bir ihtimalle biz insanlar için yaratılmış güzel dünyamızın içini oyup yaşanmaz hale getirmekden. Günde beş vakit namazla günlük, Cuma namazla haftalık, Ramazan oruçla yıllık, Haca giderek ömür boyu günahlarımızın af olacağına inanarak cennetin anahtarını elde edeceğimizden. Vur patlasın çal oynasın havasında dünya nimetlerine aç gözle saldırarak onun bunun hakkını yememizden. Yazmaktan söylemekden bıktım usandım. 9.Şubat.2020 Bursa