Rahmetli Cüceloğlu'nun söylediği bu sözü bizzat yaşayan biri olarak unutmam mümkün değil. " ANNEM YOK KİMSEM YOK " Sene 1967-68 İTÜ' de öğrenciyim. Tam evde ders yaparken karnımın alt köşesinde boydan boya beni rahatsız edecek şekilde bir iç sızı ağrı. Babam Bursa trafik büro amiri. O zaman Bursa'da bir iki hariciyeci doktor var. Beni Devlet hastanesi doktorlarında Elazığlı olacak Mahmut Hoşagası'nın özel muayenehanesine götürdü. Apandisit şüphesi var doktor beyde. Fiziksel testlerimden sonra, teşhis koyamadı. Bir de kan testi istedi. Hatırladığım kadarıyla ne olduğunu bilmedigim lokosit 9000 çıktı.Tabi o zamanlar radyodan başka birşey yok. Hele şimdinin interneti yok ki basasın lokosit neymiş anında öğrenesin. Doktor bey lokositten de apandisit teşhisi koyamadı. Babama " Tevfik bey, Amerika'da ucakla uzun yolculuğa çıkacaklar rahatsız olsun olmasın apandisitlerini aldırıyorlar. Biz de bu ameliyatı yapalım. Kaybımız olmaz" dedi. Ve Bursa devlet hastanesine sabah ameliyat olacak şekilde hastane odama yattım ama bir süre uyuyamadım. Narkoz ne acaba? Acı çekermiyim? Düşündüm durdum. Bir ara sabaha karşı babamdan utanmasam hastaneden kaçmayı düşündüm. Gece yarısı bir inilti bir telaş, yan odada koşuşturmalar beni daha da korkuttu. Biraz sonra yanıma elinde o zamanın teneke kutuda kaynatılan şırıngayla bir hemşire hanım geldi. "Suat bey sizmisiniz" dedi. "Hayır ben Fuat'ım" dememe rağmen iğneyi yedim. Sonra öyle bir rahat uyudum anlatamam. Neyse ameliyat masasına yattım. Kolumdan serum ignesini hisseder etmez bir gık sesiyle uyudum. Uyandığımda odamda yatağımdayım. Boynum ensem ağrı içinde. Tokat atanmı dersin. Hayal mayal babamın silüetini buğlu gözlerle görmeye çalışıyorum. Narkozdan ayıkmam baya gecikmiş. Doktor dahil herkes endişelenmiş. Aman uyumasın diye boyun ovmalar, hafif tokatları doktorum baslatmış, devamını tavsiye etmiş. Annem benim acımı görmemek için dışarılarda. Kendime gelip doktorumu karşımda gördüğümde, "Sağ olun doktor bey, dün gece hemşire hanım ignemi yaptıkdan sonra ameliyat korku endişelerim kaçtı;çok rahat uyudum" dedim. Doktorum " Allah,Allah ben igne falan vermedim.Bu neyin nesi demez ? mi Megersem Bursa Kız lisesi oğretmenlerinden Suat hanım trafik kazası gecirmiş o gece. Ağrıları çokmuş, rahat uyusun diye onun ignesini isim benzerliğinden hemşire hanım bana yapmış. Zavallı Suat hanım sabaha kadar inleye dursun. Ameliyat sonrası doktorum bir kavanoz içinde apandisitimi gösterdi. " Tebrik ederim Fuat'ı. Apandisit arkaya dönükmüş, ondan tespit edrmedim. Biraz daha geciksek patlayabilir, Fuat'ı zor kurtabilirdik" demez mi. Tam beş gün canım anam uyumadan hastane odasında beni bir dakika yalnız bırakmadı. Doktor tavsiyesi, bol bol yürüyüp gazlarımı, doktor tabiriyle kazlarımı kovmam lazımmış. Gelelim anama, ana yüreğine. Tabi kazları kovmak için diğer odalardaki hastaları ziyaret ediyorum. Anam bir ara beni gözünün önünden kaçırmış. Oda, oda elinde benim hırkam, cocugumu gören var mı" diye dolaşıyor. Herkes endişeli bir anne çocuğunu kaybetmiş. Beni bir kaç oda ötede annem buldu. Hemen hırkamı omuzuma attı. Ben önde annem arkada. "Teyze çocuğunu buldun mu diyenlere evet buldum.Fuatım bu deyince.Meraklı hasta yakınları. "Aman teyze bizde çocuğun küçük diye endişelenmistik." Anne yüreği onun gozünde çocuğu 18 yaşında olsa 60 yaşında da olsa çocuğu cocuk. İşte "ANNEN YOK KİMSEN YOK' Cüceloğlu'nu rahmetle anıyorum. Mehmet Fuat ERGÜN 19.02.2021 Romanya