17 Ağustos 1999 depreminde, enkaz altında kalanlara müdahale etmek isteyen, arama kurtarma ekiplerinin kullandığı bir çağrı cümlesi, dilimize pelesenk oldu ve kulaklarımızda yıllarca yankılandı.
6 Şubat depremlerinde, bu cümleyi, bu defa tam tersi, enkaz altındakiler, dışarıda kimse var mı acaba sesimizi duyan, bizi kurtarmak için bekleyen diye bağırdılar.
Maalesef seslerini duyuramayanlar, çaresiz, enkaz altında, dondurucu soğukta hayatını kaybetmek zorunda kaldılar.
Aradan 18 ayı aşkın bir süre geçmiş olmasına rağmen, hala yıkılmayı bekleyen on binlerce bina varken, harabeye dönmüş bir şehirde yaşam mücadelesi veren, şehri ayakta tutmaya çalışan iş insanları, esnaflar, meslek odaları, sivil toplum örgütleri bas bas bağırıyor “SESİMİ DUYAN VAR MI “ diye.
23 Ekim 2011 tarihinde meydana gelen Van depreminde; “ Her türlü vergi, ceza ve gecikme faizi ile SGK ve BAĞ KUR prim ödemelerini erteleyen MÜCBİR SEBEP uygulaması” 5 yıl sürmüş ve ticari hayatın normale dönmesine büyük katkı sağlamıştı.
6 Şubat depremlerinde en büyük hasar gören ve neredeyse yerle bir olan Kahramanmaraş, Hatay, Adıyaman ve Malatya ile Gaziantep’in Nurdağı ve İslahiye ve ilçelerinde 31 Ağustos 2024 tarihinde Mücbir sebep uygulaması sona eriyor.
Memleketin hali böyleyken, mücbir sebep uygulamasının sona ermesi, burada yaşam mücadelesi veren iş dünyası ve ticari hayatı açık açık ölüme terketmek demektir.
Dün Malatya Ticaret ve Sanayi Odası Başkanı Sayın Oğuzhan Ata SADIKOĞLU önderliğinde, şehrin tüm sivil toplum örgütleri bir araya gelerek büyük katılımlı bir basın toplantısı düzenlediler ve yüksek sesle; “ İş yerleri teslim edilip, ticari hayat normale dönene kadar, MÜCBİR SEBEP UYGULAMASININ UZATILMASINI veya BİRİKEN VERGİ, SGK ve BAĞKUR prim borçlarının bir defaya mahsus olarak silinmesini” talep ettiler.
Şehrin tüm dinamiklerine, siyasilerine, yöneticilerine çağrıda bulundular ve topluca, yüksek sesle bas bas bağırdılar;
“ SESİMİ DUYAN VAR MI..? “
diyerek.
Umarım bu defa sesimizi duyan olur.
Kalın sağlıcakla…
22.08.2024
Celal TÜRKER