“ Bildiğim bir şey varsa o da hiç bir şey bilmediğimdir” demiş Sokrates
Biraz düşünelim mi?
Ne dersiniz?
~ Dünya dedemizden, babamızdan bize kalmış, har vurup harman savuracağımız bir miras mıdır yoksa çocuklarımızdan, torunlarımızdan ödünç aldığımız bir emanet mi?
~ Çocuklarımıza, torunlarımıza güzel bir dünya bırakmak mı yoksa dünyaya güzel çocuklar bırakmak mı daha önemlidir?
~ Dünya sadece insanlara mı yoksa insanlarla eşzamanlı olarak yaşayan bütün canlıların tamamına mı bahşedilmiştir?
~ Yaşadığımız dünyaya diğer canlılara gösterdiğimiz saygı, aslında kendimize olan özsaygımızın dışa vurumu mudur ?
~ Canlıların onurlu yaşam hakkına ya da yaşam sürelerine belirli bir zaman dilimi için onları yönetmek üzere seçilmiş bir başka insan karar verebilir mi?
Sonuç olarak;
~ “ Harabat ehlini hor görme zâkir, defineye mâlik virâneler var”
~ “İnsanın hiç bir şey bilmediğini bilmesi için çok şey öğrenmesi gerekir”
Kalın sağlıcakla…