Merhabalar, Yıllar yıllar önce,  bir  velimizle odamda sohbet ederken, anasınıfına giden öğrencisi için test, hazırlık vs. kaynak kitaplar alması gerektiğini,  büyük çocuğunun çok başarılı olmamasının, erken yaşlarda test kitabı çözmeye başlamamasından kaynaklandığını  ve küçük çocuğunda bu hatayı tekrarlamak istemediğini ifade etti.  Hanımefendiye,  bu çocuğun daha anasınıfı öğrencisi olduğunu,  buna test, sınav kitaplarından ziyade oyun ve eğlence kitaplarının lazım olduğunu,  bu yaşta  yarışa sokmak için çok erken olduğunu ifade etmeye çalıştım ama maalesef hanımefendi çocuğunu ziyan etme konusunda kararlıydı. Yine yıllar önce,  hatırı sayılır bir akademisyen hocamız, 8. Sınıf sonunda sınava giren bir çocuğun, 6 farklı dersten, tüm soruları doğru olarak cevaplandirmasını beklemenin tabiatın kuralına aykırı olduğunu,  kendisinin profesör olmasına rağmen, kendi branşı ile ilgili bir sınavda bile tüm soruları doğru yapmasının kolay olmadığını ifade etmesine rağmen, bir kaç yıl sonra, kendi çocuğu 8. sınıf sonunda sınava girdiğinde,  bir soruyu yanlış cevaplaması nedeniyle, kapıya dayanıp,  okuldan ve öğretmenlerden hesap sorurcasına bir tavır sergilemesi sizce nasıl izah edilmeli?  Yine yıllar önce, ismi OKS' miydi yoksa SBS mi, TEOG' mu, LYS' mi , LGS' mi her ne olursa olsun, bir sınav öncesi Mayıs ayında,  8. sınıf öğrencilerine yönelik bir motivasyon toplantısı yapıyorum.  Öğrencilerimle, havaların ısınmasına aldanmamaları, sınava hazırlık sürecinde gayretlerini azaltmamaları vs. konusunda sohbet ediyorum.  Hepsinin suratı asık,  gergin, bir mengenenin arasında sıkışıp kalmış bir edayla dinliyorlar beni. Öğrencilerinden bir tanesi söz istedi.  "- Öğretmenim, evde annemiz, babamız, okulda öğretmenlerimiz, siz, hepiniz bizim faydamız, iyiligimiz için çırpınıyor, çabalıyorsunuz,  bunun farkındayız,  gayretiniz, emekleriniz için teşekkür ediyoruz, hepiniz kendi açınızdan bakınca haklısınız, anlıyoruz. Ama kimse bizim tarafımızdan bakmıyor maalesef.  Bizler 13 - 14 yaşlarında,  ergenlik dönemindeyiz,  içimizde volkanlar patlıyor, hormonlarımız fokur fokur kaynıyor, kanımız deli akmaya başladı ve biz hiç bir zaman, bir daha bu yaşta olmayacağız.  Dışarıda hava güneşli,  yaşıtlarımızla, arkadaşlarımızla gezmek, oynamak, eğlenmek bizim de hakkımız,  ama siz bize bunları yasaklayarak, bir odaya kapatıp, mahkum ediyorsunuz ve bunu dünyada örneği olmayan bir sınavı gerekçe göstererek masum gösteriyorsunuz ve bizden de bunu kabul etmemizi, boyun eğmemizi bekliyorsunuz.  Kabul etsek, gençliğimizi, kabul etmesek geleceğimizi ziyan etme durumundayız.   Kırk katır mı, Kırk satır mı diyorsunuz. Başka seçenek yok mu bize sunacağınız?" Evet, haklısınız. O gün de haklıydınız,  bugün de haklısınız.  Sizin lehinize hiç bir şey değişmedi maalesef. Düzeltilmesi gereken o kadar çok şey var ki... Saygılarımla... Celal TÜRKER