İnadına da olsa buradayım ve yaşıyorum!

Yıllar önce Sabancı Kültür Sitesi Tiyatro Sahnesinde, Altan Erkekli’nin başrolünü oynadığı “İnadına Yaşamak” oyununu izlemiştim. Anımsadığım kadarıyla oyunun konusu; bencil, dediğim-dedik, benim doğrularımdan başka doğru yok gibi egosu olan insanlarla-  her türlü olumsuzluklara rağmen onurluca- insanca ve kardeşçe yaşamayı ilke edinen insanların karşı karşıya gelişini irdeleyen bir oyundu.   Bu oyunu neden mi anımsadım. Yılbaşından 3-4 gün önce bir dostun bürosuna çay içmeye gittim. Çaysız ve sigarasız sohbet olmaz ama kapalı yerdeyiz. Sigara içemiyorum doğal olarak. O ara dostumuza bir t6elefon geldi. Ben de bunu fırsat bilerek hemen balkona koştum. Sigaramı yakıp ilk nefesi çekip balkonda turlamaya başlayınca hurmalarla dolu ağaç, gözüme değil de beynime beynime odaklanıyordu. Kendi kendime,” Hayret bu karda-kışta bu hurma da neyin nesi?” Deyip gözlerimi ve beynimi hurma ağacından kurtarmaya çalışıyorum Gözlerim etrafı taramaya başlayınca, hurma ağacının beynime niye odaklandığını fark ettim. Dört bir tarafı betonlarla ve insan yaşamının olmazsa olmaz kaynaklarından olan oksijenin düşmanı olan otomobillerle çevrilmişti. Çevresel bütün olumsuzluklara rağmen hurma ağacı, kısmen de olsa ayakta kalması yetmezmiş gibi meyvesini de vermişti. O hurma ağacı, insanlara bir mesaj veriyordu sanki. “Ben buradayım ve İnadınıza da olsa yaşıyorum” Diye!